Google’s misleidende “Ambition-Based Emissions”

In zijn laatste Environmental Report (gepubliceerd in Juni - I know, I’m late to the party) introduceert Google een nieuw begrip: “ambition-based emissions.”
Een term die niet voorkomt in het Greenhouse Gas Protocol, niet voorkomt in CSRD, en niet voorkomt in SBTi-richtlijnen maar die plots het headline-getal wordt waarmee Google zijn voortgang communiceert.

Op papier klinkt het nobel: een subset van je uitstoot tonen die “binnen je klimaatambitie valt”.
In realiteit is het een afleidingsmanoeuvre dat de transparantie ondermijnt waar de duurzaamheidssector jaren voor gevochten heeft.

Wat doet Google precies?

Google publiceert twee footprint-cijfers:

1/ Total emissions : volledige scope 1, 2 en 3 footprint.
2/ Ambition-based emissions: een zelfgekozen subset van die footprint, waar bepaalde scope-3 categorieën simpelweg uit worden gehaald omdat Google ze niet in de eigen doelgrenzen wil opnemen.

Het tweede cijfer wordt vervolgens het belangrijkste verhaal in de rapportage.

Dit is problematisch om drie redenen.

1.Het ondermijnt het fundamentele principe van SBTi: “Cover the majority of Scope 3.”

SBTi is hier glashelder:

• Bedrijven moeten minstens 67% van hun totale scope-3 emissies in hun doelstelling opnemen.

• Scope-3 mag alleen beperkt worden uitgesloten als die < 5% van de totale footprint vertegenwoordigt.

• De target boundary moet inhoudelijk gemotiveerd, wetenschappelijk onderbouwd én transparant zijn.

Google doet het omgekeerde:

• Men introduceert een marketinglabel voor een new-look boundary.

• De volledige scope 3 wordt wél gerapporteerd, maar niet langer prominent gebruikt om klimaatprestatie te beoordelen.

• Het publiek, inclusief investeerdersn ziet vooral het verlaagde ambition-based cijfer.

Dat is technisch misschien toegestaan, maar inhoudelijk strijdig met de geest van SBTi, die juist benadrukt dat grote bedrijven hun volledige waardeketen serieus moeten aanpakken.

2.Je mag de boundary aanpassen, maar niet de werkelijkheid herframen

Het GHG Protocol laat bedrijven toe om:

• target-grenzen te definiëren

• prioriteit te geven aan bepaalde ketendelen

• roadmap-fases te bouwen

Maar het laat níet toe om:

• een nieuw footprint-begrip te introduceren dat minder uitstoot bevat,

• en dat vervolgens te gebruiken om de eigen voortgang rooskleuriger voor te stellen,

• terwijl de volledige footprint elders begraven wordt in de appendix.

Dat is geen transparantie — dat is narrative accounting.

3.AI-gedreven groei maakt deze verschuiving extra problematisch

2024 was het jaar waarin:

• Google’s elektriciteitsverbruik met 27% toenam,

• hun absolute uitstoot opnieuw steeg,

• datacenter-activiteiten verder explodeerden door de AI-boom.

Precies in dat jaar introduceert Google een nieuw label dat de netto-toename minder zichtbaar maakt. Toeval bestaat niet…

Dit lijkt sterk op framing: niet focussen op de echte, totale impact van de AI-transitie, maar op een gereduceerde KPI die beter uitkomt. Ze geven zichzelf gewoon een beter rapport…

Voor investeerders, stakeholders en klanten die AI-impact serieus willen volgen, is dit een misleiding. Niet inhoudelijk fout, wel communicatief gevaarlijk.

Waarom dit ertoe doet

Bedrijven als Google zijn trendsetters.
Wat zij doen, wordt gekopieerd door duizenden andere organisaties.

Als “ambition-based emissions” een trend wordt, krijgen we:

• minder zicht op scope-3 hotspots,

• minder vergelijkbaarheid tussen bedrijven,

• minder accountability,

• en méér ruimte voor strategische storytelling.

Dat staat haaks op waar CSRD, ESRS, SBTi en het bredere ESG-netwerk naartoe werken: één, volledige, transparante voetafdruk die je niet kan reframen.

Wat wél de juiste weg is

De sector heeft geen nood aan nieuwe labels en/of terminologie.
We hebben nood aan:

• volledige scope-3 rapportage als primair cijfer,

• heldere target boundaries volgens SBTi, zonder creatieve subcategorieën,

• absolute emissiereductie in plaats van papier-matching,

• transparantie over AI-gerelateerde energiegroei,

• accountability op impact, niet op framing.

Mijn mening:

Google heeft de middelen, de schaal en de innovatiekracht om leiderschap te tonen in klimaattransitie.
Maar “ambition-based emissions” is een stap achteruit voor de helderheid in onze sector.